Yai Sum Aank (3 Cha Live version) - คาราบาว (Carabao) Written by:Carabao เออเอิงเอยเออเออเอิงเอย วณิพกพเนจร วณิพกพเนจร ตาบอดแรมรอน มาขอทานท่านกิน ตาบอดแรมรอน มาขอทานท่านกิน ตาบอดแรมรอน มาขอทานท่านกิน แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่ แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่ ตาแกบอด ตาแกบอด มองไม่เห็น มองไม่เห็น ร้องเพลงขอทาน ด้วยความจำเป็น ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง ร้องเพลงขอทาน ด้วยความจำเป็น ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน เศษอาหารให้เจือจาน ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน เศษอาหารให้เจือจาน ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น ตาแกบอด ตาแกบอด มองไม่เห็น มองไม่เห็น ร้องเพลงขอทาน ด้วยความจำเป็น ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง ร้องเพลงขอทาน ด้วยความจำเป็น ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง เออ ที่ขอทานเขากิน นั้นฉันไม่อายหรอก อายอดท้องกิ่ว หิว ไม่ไหว ก็เกิดมาจากบ้านนอก ใกล้คอกนา พอสี่ขวบโตมา ล่ะตาก็มืดไป เคยมีผัวใหม่เก่า ล่ะเขาก็ตายจาก ต้องตกระกำลำบาก ไปกันยกใหญ่ เลยขอทานเขากิน ร้องเป็นศิลปะ อันพ่อแม่ให้มา เป็นมรดกไทย เป็นมรดกตกทอด มาจนแก่เฒ่า จนเดินเหิน แข้งเข่าชักจะไม่ไหว แล้วกรมประชาสงเคราะห์ เขาก็จับตัว ว่าขอทานนี้ชั่วขอไม่ได้ ไปติดอยู่ สองทีก็หลายปีอยู่ เลยมานั่งนึกดู ค่อยชักจะเปลี่ยนใจ ถ้าขอทานเขากิน ช่างน่ารำคาญ เลยคว้ามีดปาดตาล ไปหลาวไม้ปิ่งไก่ เอ้าขอทานเขากิน ล่ะมันน่ารำคาญ เลยคว้ามีดปาดตาล ไปหลาวไม้ปิ่งไก่ เอออิงเอยเออเออเอิงเอย วณิพกพเนจร วณิพกพเนจร ตาบอดแรมรอน มาขอทานท่านกิน