[00:00:00] Lor Kwean - คาราบาว (Carabao) [00:00:10] Written by:Carabao [00:00:20] ประเทศไทย [00:00:21] เป็นดินแดนที่รักยิ่ง [00:00:23] ของปวงชนชาวไทย [00:00:27] บรรพบุรุษของเรา [00:00:29] ล้วนปกป้องแผ่นดินผืนนี้ [00:00:32] ด้วยเลือดเนื้อชีวิต [00:00:34] เพื่อความอุดมสมบูรณ์ขึ้นในปัจจุบัน [00:00:40] เราจึงกล่าวขานกันได้ว่า [00:00:42] ในนํ้ามีปลาในนามีข้าว [00:00:47] ชาวนากว่าครึ่งประเทศ [00:00:51] ล้วนแล้วแต่ผลิตข้าวได้ปีละมากๆ [00:00:54] เพื่อเลี้ยงประชากรของเรา [00:00:57] และส่งเป็นสินค้าออก [00:00:59] ยังประเทศเพื่อนบ้าน [00:01:02] เฮอะ รัฐบาลท่านก็ตระหนักดี [00:01:06] ถึงปัญหาเหล่านี้ [00:01:08] และให้การสนับสนุนมาโดยตลอด [00:01:13] แต่ในพื้นที่อันห่างไกล [00:01:14] จากความเจริญออกไป [00:01:18] ยังมีชาวนาเป็นจํานวนมาก [00:01:20] พบประสบกับปัญหา [00:01:23] ขาดแคลนที่ดินทํากินเป็นของตัวเอง [00:01:27] ผจญกับภัยธรรมชาติ [00:01:30] นํ้าท่วม ฝนแล้ง ความหนาวเย็น [00:01:35] พี่น้องที่รัก [00:01:37] การที่เรามีชีวิตอยู่รวมกันในวันนี้ [00:01:40] เราได้กินข้าวจากผู้ที่ปลูกข้าวให้เรากิน [00:01:44] เกวียนเล่มแล้วเล่มเล่า [00:01:46] ที่ขนข้าวออกมาจากหมู่บ้านของพวกเขา [00:01:49] จะมีสักเล่มไหม [00:01:50] ที่จะกลับคืนไปสู่พวกเขา [00:01:52] ด้วยข้าวปลาที่เต็มเกวียน [00:01:55] ด้วยล้อเกวียนที่กดลึกลงไปในดิน [00:01:57] ล้อเกวียนเวียนหมุนทิ้งฝุ่นลืมรอย [00:02:03] ใบไม้ร่วงผลอยเคลื่อนคล้อยตามฤดูกาล [00:02:11] บรรยากาศ [00:02:14] เริ่มเปลี่ยนไม่เหมือนวันวาน [00:02:18] ใบไม้ร่วงแต่ดอกผลิบาน [00:02:22] ข้าวกลางลานตกเม็ลดเหลือฟาง [00:02:29] ลมหนาวห่มเนื้อครั้งเมื่อวันก่อน [00:02:35] เปลี่ยนเป็นแรงร้อน [00:02:38] ร้าวรานแผดเผาผิวนาง [00:02:43] หัวใจแกร่ง หาบคอนไม้คานโค้งบาง [00:02:50] เหมือนรวงเรียวเคียวคมของนาง [00:02:54] มุ่งสรรค์สร้างกสิกรรมทํานา [00:03:01] ข้าวทุกเม็ดดั่งเกล็ดเหงื่อย้อย [00:03:07] พร่างพราวพรูพร้อย [00:03:10] มากน้อยมีใครนําพา [00:03:16] คิดดูซิหยาดเหงื่อแรงคนทํานา [00:03:22] ให้เปิบอิ่มกินอยู่ทุกครา